Rol représentant fiscale uitgespeeld

Op de valreep van 2014 heeft Frankrijk nog een wet aangenomen, die EU-burgers bij verkoop van hun vakantiehuis bevrijdt van de représentant fiscale (fiscaal vertegenwoordiger). Dat is goed nieuws voor woningverkopers!

Bij verkoop van de tweede woning in Frankrijk kan men te maken krijgen met de beruchte ‘taxe sur la plus-value’, die de winst flink afroomt. De met de afwikkeling van de verkoop belaste notaris is eveneens belast met het indienen van de aangifte plus-value en met het inhouden en afdragen van die belasting. Daarbij maakt het geen verschil of verkoper fiscaal ingezetene van Frankrijk is, of van een ander land.

Het verschil zit (zat) er wel in dat de notaris verplicht is om de aangifte plus-value aan een représentant fiscale uit te besteden, zodra de verkoopsom hoger is dan 150.000 euro en de verkoper niet (fiscaal) in Frankrijk woont. Deze représentant is gedurende vier jaar na de verkoop aansprakelijk voor de juistheid van de aangifte, zodat u begrijpt dat vrijwel geen van hen erg gemotiveerd is om zijn klant behulpzaam te zijn bij een scherpe, meest gunstige aangifte plus-value. Velen beoordelen de aangeleverde bewijsstukken juist absurd streng en geven liever 10.000 te veel aan, dan 10 euro te weinig.

Daar komt bij dat deze verplichte bemoeienis vaak als een onaangename en onevenredig dure verrassing komt. Verkopers, doorgaans het Franse jargon niet machtig en allang blij dat de verkoop rond is, krijgen van de notaris vaak een uitgebreide volmacht voor hun neus, waarin ze carte blanche geven voor allerlei handelingen en formaliteiten bij de afwikkeling. Zo ook voor het aanwijzen van de représentant fiscale, die voor zijn opgedrongen diensten niet zelden 1% (soms zelf meer) van de verkoopprijs toucheert, uiteraard ten laste van de verkoper en niet zelden met een retourprovisie voor de notaris. Een kwalijke praktijk, die voor de meeste EU-ingezetenen sinds 1 januari 2015 gelukkig tot het verleden behoort.

De aversie tegen dit systeem leefde niet alleen in Frankrijk. Ook Portugal kende het, maar moest het al in 2011 afschaffen nadat het Europese Hof van Justitie had geoordeeld dat het systeem in strijd is met Europees recht. Uiteraard schepte dat een precedent, zodat ook Frankrijk niet anders kon dan de représentant fiscale buiten spel zetten bij woningverkopen waarbij de verkoper belastingplichtig is in een EU-land, Liechtenstein, Noorwegen of IJsland.

Goed nieuws dus, maar tegelijk rijst de vraag hoe de notaris omgaat met zijn extra taak, nu hij niet langer wordt geassisteerd door de représentant fiscale.

Des te belangrijker is het, zich als verkoper in een zo vroeg mogelijk stadium te informeren over de kosten en bij voorkeur een concept aangifte plus-value te laten maken. Inmiddels heb ik daarin al meerdere cliënten bijgestaan, met vaak ‘verrassende resultaten’.

← Europese Erfrechtverordening #1 EU-Hof: “Franse sociale premies bij verkoop huis onrechtmatig” →