Europese Erfrechtverordening #2
donderdag 2 april 2015 - Gepost in Erfrecht, Europese erfrechtverordening, Publicaties (alle) - door AdminDit is het vervolg op het eerste bericht over de Europese Erfrechtverordening, die op 17 augustus 2015 in werking treedt.
Bent u (mede-)eigenaar van onroerend goed in Frankrijk, dan is voor u het belangrijkste algemene gevolg van de Europese Erfrechtverordening (EEV) dat met ingang van 17 augustus a.s. het Franse erfrecht niet langer van toepassing hoeft te zijn op de vererving van dat onroerend goed.
Tot die tijd geldt – omdat het onroerend goed nu eenmaal op Franse bodem ligt, het Franse erfrecht. De EEV betekent overigens niet dat u niet meer met Franse (erf)belasting te maken krijgt.
Om te het risico te verkleinen dat de Franse wet u straks alsnog in de wielen rijdt, is het goed om reeds nu de veranderingen te kennen die in de praktijk het belangrijkst zijn:
- Vanaf 17 augustus 2015 zal na iemands overlijden een verklaring van erfrecht naar Europees model kunnen worden opgesteld.
Erfgenamen, legatarissen en de executeur testamentair moeten daarmee in Frankrijk hun rechten en bevoegdheden kunnen aantonen. - De erflater kan bij testament bepalen welk recht op zijn nalatenschap van toepassing zal zijn; hij kan rechtskeuze uitbrengen.
Zonder rechtskeuze zal het recht van de laatste gewone verblijfplaats* van de overledene gelden. Voor ingezetenen van Nederland is dat in theorie al goed nieuws want voor hen is het Franse erfrecht zelden te prefereren.
Hierboven vallen enkele voorbehouden op: “Het Franse erfrecht hoeft niet te gelden”, “nabestaanden moeten kunnen aantonen”… Is het grootste nieuws aan de EEV dan, dat er eigenlijk niets verandert?
Nee, zo erg is het zeker niet maar de ervaring met het Franse notariaat leert wel dat vernieuwingen, zelfs kleine, vaak met tegenzin worden geaccepteerd of zelfs worden gefrustreerd. In een land waar het erfrecht fundamenteel afwijkt van het onze en waar de notaris nog echt als notabele geldt, zal dit soort ingrijpende wijzigingen vast niet enthousiast worden omarmd.
Ik kan eigenaars maar ook hun (potentiële) nabestaanden slechts aanraden om zich ‘voor het te laat is’ te informeren over hun huidige situatie en de gevolgen van de aanstaande wijzigingen. Goed voorbereid staat u sterker en voorkomt u discussie en teleurstelling op een moment dat u heus iets anders aan uw hoofd heeft.
*) Met gewone verblijfplaats wordt het land bedoeld waar men zijn of haar hoofdverblijfplaats heeft. Daarbij wordt nadrukkelijk (maar niet uitsluitend) gekeken naar het aantal dagen per jaar dat men in enig land verblijft. Naast de verblijfsduur wordt rekening gehouden met de regelmatigheid, de omstandig- heden en de redenen van het verblijf op het grondgebied van een land (lidstaat). Daarom: verblijft u meer dan 180 per jaar in uw Franse huis dan is de kans groot dat Frankrijk als uw gewone verblijfsplaats kwalificeert maar andere factoren kúnnen doorslaggevend zijn.