Aankooptips – deel 2

Het papierwerk

Zodra u uw droomhuis heeft gevonden is het tijd voor het onvermijdelijke papierwerk. Niet de leukste fase. Wel een essentiële. Het Franse systeem van koop en eigendomsoverdracht verschilt fundamenteel van het Nederlandse. In Nederland sluit u een koopcontract, dat vaak ontbindende voorwaarden bevat. De koop kan dan bijvoorbeeld worden ontbonden wanneer koper geen financiering verkrijgt. Wordt geen ontbindende voorwaarde ingeroepen, volgt de gang naar de notaris. Die passeert de leveringsakte en laat deze registreren in de openbare registers (‘het kadaster’). Pas op dát moment gaan de juridische eigendom en dus de risico’s, baten en lasten op de koper over. In Frankrijk echter, gaan risico’s en aansprakelijkheid feitelijk al over zodra de ‘perfecte koop wordt geconstateerd’. Met deze juridische term wordt bedoeld dat is voldaan aan de vereisten van een rechtsgeldige overeenkomst, zoals: partijen zijn bekend, het verkochte is bekend en de prijs is bekend. En pas op: dit kan in de Franse praktijk nog steeds een mondelinge overeenkomst zijn.

Omdat ook Franse huizen nog zelden mondeling worden verkocht klinkt dit verschil misschien theoretisch. Maar omdat de koop in feite niet kan worden ontbonden en u ongetwijfeld nog heel wat uit te zoeken en te regelen heeft voordat u zich eigenaar wilt voelen, is het wel degelijk essentieel om het moment dat die ‘perfecte koop geconstateerd wordt’ uit te stellen. En dat kan ook, mits u de juiste koopovereenkomst laat hanteren en de juiste opschortende (dus niet ‘ontbindende’) voorwaarden laat opnemen.

Als het om koopcontracten gaat biedt Frankrijk (zelfs de verschillende regio’s) nogal wat keuze en dat kan knap verwarrend zijn. Van de promesse de vente (‘verkoopbelofte’) via het compromis (synallagmatique) de vente (wederkerige verkoopovereenkomst) tot het offre d’achat (‘aanbod tot koop’), komen we ook de promesse unilateral de vente tegen, en het offre de prix tegen. Wat te kiezen?…

Laat u zich ook hier niet van de wijs brengen maar stel de verkoper voor om direct een notaris in te schakelen die de deal vastlegt in een (meestal de beste keuze) compromis de vente. Goed om te weten is dat u zelf een notaris mag aanwijzen, ook al stelt verkoper als eis dat zijn notaris het papierwerk verzorgt. Wensen partijen ieder een notaris dan zullen die samenwerken en onderling afspreken hoe zij het honorarium (dat namelijk slechts eenmaal verschuldigd is) verdelen.

Tot slot : toch spijt van uw aankoop? Weet dan dat u zonder boete of opgaaf van redenen van de koop mag afzien, mits gemeld binnen tien dagen nadat de door verkoper ondertekende koopakte aan u ter mede-ondertekening is voorgelegd.

In deel III ga ik in op de vraag “wie wordt de koper” en uiteraard op de definitieve koopakte; de acte authentique de vente.

← Aankooptips – deel 1 Aankooptips – deel 3 (slot) →