Kopen, verhuren: twee korte updates

Mijn vorige column – ‘kopen met een voorsprong’, ging over de letterlijke en figuurlijke winst die goede voorbereiding op de koop van een huis in Frankrijk kan opleveren. Ik kreeg er veel reacties op. Als schrijver vind je dat natuurlijk leuk maar belangrijker is, dat duidelijk is dat het onderwerp lééft.

Ook de daaraan voorafgaande reeks artikeltjes hield de gemoederen bezig. Aan het einde van die serie – over de uiterst moeizame afwikkeling van een enorm complexe Franse nalatenschap – beschreef ik de kraakactie die op miraculeuze wijze goed afliep. Dat wil zeggen: goed afgelopen voor de eigenaars. U vindt de serie van vijf terug op mijn website, onder de omineuze titel “Een jurist met vuile handen”.

Aan deze, eigenlijk los van elkaar staande, artikeltjes voeg ik hier nog twee wetenswaardigheden toe.

1. We zien steeds vaker dat Nederlanders onder elkaar verkopen, dus zonder tussenkomst van een makelaar. Daar zijn allerlei redenen voor, die ik hier buiten beschouwing laat. Essentieel is in elk geval dat u weet dat het bepaald niet handig is om voor het vastleggen van uw transactie een Nederlandse model-koopovereenkomst te gebruiken. Voor velen volstrekt logisch, maar voor (te) velen ook weer niet. Zodra u echter beseft dat op de aan- en verkoop van Frans onroerend goed te allen tijde het Frans recht van toepassing is, begrijpt u ook dat een in de Nederlandse taal gestelde koopovereenkomst geen goed idee is. En dat niet alleen vanwege de taal waar de Franse notaris geen touw aan vast zal kunnen knopen. Veel belangrijker is nog dat de Franse koopovereenkomst juridische elementen bevat die fundamenteel afwijken van hoe we het in Nederland gewend zijn. Niet doe-het-zelven dus, maar direct een kenner inschakelen…

1. Over verhuren, leegstand en het kraakrisico nog het volgende. Ik schreef al dat je een reusachtig probleem hebt wanneer je pas na enkele dagen ontdekt dat je Franse huis gekraakt blijkt te zijn. Ontruiming is dan niet zomaar meer mogelijk en de rechter zal eraan te pas moeten komen. Stel dat je het geluk aan je zijde hebt en de rechter doet binnen een maand of drie, vijf of acht uitspraak, dan is het nog maar te hopen dat de herfst niet inmiddels is ingevallen. Want geloof het of niet: de Franse wet verbiedt ontruimingen tussen 1 november en 31 maart. Tijdens deze zogenoemde trêve hivernale (‘winterstop’), mag u uw arme krakers (of andersoortige wanbetalers tegen wie u met succes geprocedeerd heeft) niet op straat zetten. U maakt hoogstens kans wanneer u hen vervangende, gelijkwaardige woonruimte ter beschikking stelt. In de praktijk wordt dus gedurende vijf maanden de uitzettingsprocedure opgeschort, ook al zijn alle termijnen verstreken.

Het is maar dat u het weet!

Deze column verscheen ook in het
magazine Leven in Frankrijk, najaar 2021

← Kopen met een voorsprong Een huis erven op Planeet Frankrijk →